Wat weerhoudt je ervan iets te bereiken dat je écht wilt bereiken, of iets te krijgen dat je altijd al wilde hebben? Wat weerhoudt je van in beweging komen, op weg naar je doelen? Vaak argumenteren we met onszelf om de sprong of de verandering toch maar niet te wagen.

Een zeebioloog verdeelde een groot aquarium in tweeën met een transparant paneel. Toen vulde hij beide kanten met zeewater en scholen vis.

De eerste dagen botsten vissen aan beide kanten voortdurend tegen de ruit. Na verloop van tijd gingen zij dit onbegaanbaar gebied vermijden.

Toen verwijderde de wetenschapper de ruit. De vissen konden nu over de hele lengte van de tank zwemmen. Maar geen van hen deed dat. Ze waren gestopt met proberen. Ze hadden hun les te goed geleerd.

Die vissen werden oud en stierven, nooit wetende dat de barrière waarop ze hun leven baseerden lang geleden was verwijderd. Hetzelfde experiment werd gedaan met een haai en prooivissen, met hetzelfde resultaat.

Zoals met vissen, zo is het met mensen

We kijken naar ons leven en zien drie dingen: de plek waar we nu zijn, de plek waar we willen zijn en de barrière daartussen.

Net als het paneel in het aquarium is de barrière doorschijnend: we kunnen de andere kant onderscheiden, soms scherp, soms vaag. En ons voorstellen hoeveel beter, in ieder geval anders, ons leven zou kunnen zijn, als we maar sterk genoeg, slim genoeg, moedig genoeg waren.

Gekmakend. Of we slijten onze dagen, zwemmend in trage cirkels, achtvormen en kronkels, binnen imaginaire grenzen in kleine koninkrijken.

Je zou zweren dat de ruit dik en kogelvrij is, maar in werkelijkheid is hij zwak en dun, als ijs op een plas. Maar als je dichterbij komt, nog dichterbij… De barrière geeft mee zodra je je neus erin steekt – en verdwijnt. Je hoefde alleen maar die visie te omarmen en durven te bewegen!

In je levenswandel en loopbaan kan best veel worden veranderd, wanneer je wilt. Een telefoontje in plaats van een appje voor die lastige boodschap. Sporten na de feestdagen. Die kunstcreatie die altijd al uit je hoofd de realiteit in wilde. Een andere levensstijl omdat je lichaam of geest het niet meer trekt. Het uitwerken van je idee tot een startende onderneming. De bestaansreden en toekomst van je organisatie her(uit)vinden.

“Stay hungry, stay foolish”

…zoals de grote Steve Jobs zei. Accepteer niet zonder meer de begrenzingen van de realiteit. Leer van je fouten, geniet van je successen en blijf proberen, blijf vernieuwen, blijf spelen.

Als je besluit om de strijd aan te gaan met die ruit, die grens, die barrière – met jezelf – dan hoef je dat niet alleen te doen. De mensen en de organisaties om je heen worstelen ermee. Ik ben er persoonlijk en professioneel vaak mee bezig. Dus ik help je graag.